نور حق

«مستهام» از سهم می آيد و سهم به معنی تير است. قلبي که حق به آن تير زده «مستهام حق» است. حق آن چنان به اين قلب تير می زند که ديگر قلب باقی نمی ماند. در قصيدة لاميه که به قصيدة شقشقيه معروف است می فرمايند:

همه او شد همه او شد همه او همه دل شد همه دل شد همه دل

نور حق...

نه هر دل کاشف اسرار «اسرا» ستنه هر کس محرم راز « فاوحا» ستنه هر عقلی کند این راه را طینه هر دانش به این مقصد برد پینه هرکس در مقام «لی مع الله»به خلوتخانهٔ وحدت برد راهنه هر کو بر فراز منبر آید«سلونی» گفتن از وی در خور آید«سلونی » گفتن از ذاتیست در خورکه شهر علم احمد را بود درچو گردد شه نهانی خلوت آراینه هرکس را در آن خلوت بود جایچو صحبت با حبیب افتد نهانینه هرکس راست راز همزبانیچو راه گنج خاصان را نمایندنه بر هرکس که آید در گشایندچو احمد را تجلی رهنمون شدنه هر کس را بود روشن که چون شدکس از یک نور باید با محمدکه روشن گرددش اسرار سرمدبود نقش نبی نقش نگینشسراید «لوکشف» نطق یقینشجهان را طی کند چندی و چونیکلاهش را طراز آید « سلونی »به تاج «انما» گردد سرافرازبدین افسر شود از جمله ممتازبر اورنگ خلافت جا دهندشکنند از «انما» رایت بلندشملک بر خوان او باشد مگس رانبود چرخش بجای سبزی خوانجهان مهمانسرا، او میهمانشطفیل آفرینش گرد خوانشعلی عالی‌الشان مقصد کلبه ذیلش جمله را دست توسلجبین آرای شاهان خاک راهشحریم قدس روز بارگاهشولایش « عروةالوثقی» جهان رابدو نازش زمین و آسمان راز پیشانیش نور وادی طورجبین و روی او « نور علی نور»دو انگشتش در خیبر چنان کندکه پشت دست حیرت آسمان کندسرانگشت ار سوی بالا فشاندیحصار آسمان را در نشاندییقین او ز گرد ظن و شک پاکگمانش برتر از اوهام و ادراکرکاب دلدل او طوقی از نورکه گردن را بدان زیور دهد حوردو نوک تیغ او پرکار داریز خطش دور ایمان را حصاریدو لمعه نوک تیغ او ز یک نوردوبینان را ازو چشم دوبین کورشد آن تیغ دو سر کو داشت در مشتبرای چشم شرک و شک دو انگشتسر تیغش به حفظ گنج اسلامدهانی اژدهایی لشکر آشامچو لای نفی نوک ذوالفقارشبه گیتی نفی کفر و شرک کارشسر شمشیر او در ص نور حق...

الف در ادب مع الله حضور قلب بايد كه در خطاب و مناجات توجه به حق بايد وگرنه دعاء با انصراف قلب به غير و عدم توجه به حق سبحانه محض سوء ادب است و اين دعا قرب نياورده بعد مى آورد . بر آن باش تا مقام عنديت را حائز شوى فى مقام صدق عند مليك مقتدر , كه عبدالله عند الله است .ب و ديگر ادب مع الله ايجاب مى كند كه بدون اذن و امر به تصرف در برنامه اى از برنامه هاى چرخ نظام تكوينى , و حكمى از احكام كتاب تشريعى , دست تصرف به چيزى دراز نكند . و اگر چيزى به تو دادند ادب اقتضا مى كند كه در ازاى آن عبد شكور باشى نه اينكه بى اجازه مولى آن را به هر نحو بخواهى صرف كنى . و چه بسيار از اولياء الله كه به آنان دست تصرف عطاء شده است و لكن ادب و معرفتشان مانع از اعمال تصرف شده اند .اگر وحى آيد به تصرف تصرف كند , و اگر وحى آيد به منع تصرف ممتنع گردد . و اگر تخيير كرده شود ميان تصرف و ترك تصرف , اختيار ترك تصرف كند . پس ظاهر شود به مقام عبوديت , و تصرف را به حضرت حق باز گذارد از براى تادب به آداب عبوديت و ملازمت آنچه ذات او اقتضاء مى كند از عجز و ضعف , مگر كه مخير ناقص المعرفت باشد پس تصرف كند و طريق تادب بين يدى الله را مسلوك ندارد به واسطه آنكه نداند كه وصف ذاتى او ضعف و فقر و مسكنت و عجز است و وقوف نزد ذاتيات اشرف و اعلى است . و ملاحظه اين معنى نكند كه تخير در حق او شايد كه ابتلاء من الله باشد , اما چون عارف كامل مى داند كه تاثير و تصرف بنده را عارضى است و ذاتى حق است و مخصوص به حضرت او پس هرگاه كه تصرف كند در عالم به همت , آن تصرف از امر حق باشد.ج دگر ادب مع الله اقتضاء مى كند كه از او جز او را نخواهى كه اين عبادت احباب و احرار است . اين امر از بلند همتى عبد است . كسانى كه دون همت اند به وفق دنائت خود نور حق...

تمام مشاهده و معاينه و مكاشفه براى او متحقق مى‌گردد، و انوار حقيقيّه گاهى بر او ظاهر مى‌شود و گاهى مختفى مى‌گردد، تا آنكه او متمكّن گردد و از تلوين خلاص شود و سكينه روحيّه و طمأنينه الهيّه بر او نازل گردد، و ورود آن بوارق و احوال براى او ملكه شود، پس داخل در عوالم جبروت مى‌گردد و عقول مجرّده و انوار قاهره و مدبّرات كلّيّه از ملائكه مقرّبين و مهيّمين در جمال ربّ العالمين را مشاهده مى‌كند، انوار ايشان متحقق مى‌گردد، پس انوار سلطان احديّت و سواطع عظمت و كبرياى الهيّت براى او ظاهر مى‌گردد، و آن را هباء منثورا مى‌گرداند. و در آنجا جبال انيّتش مندك مى‌گردد، و تعيّنش متلاشى، و وجودش مضمحل مى‌گردد. و اين است مقام فنا و محو و نهايت سفر اوّل سالكين. نور حق...

چارق و پاتا به لايق مر تو را است آفتابى را چنين ها كى روا استدوستى بيخرد خود دشمنى است حق تعالى از چنين خدمت غنى استبا كه مى گويى تو اين با عم و خالجسم و حاجت در صفات ذوالجلالشير او نوشد كه در نشو و نماست چارق او پوشد كه او محتاج پاستگر تو مردى را بخوانى فاطمه گر چه يك جنسند مرد و زن همهقصد خون تو كند تا ممكن استگر چه خوش خوى و حليم و ساكن استفاطمه مدح است در حق زنانمرد را گويى بود زخم سناندست و پا در حق ما استايش استدر حق پاكى حق آلايش استلم يلد لم يولد او را لايق استوالد و مولود را او خالق استهر چه جسم آمد ولادت وصف اوستهر چه مولود است او زين سوى جو است نور حق...

به مثل امواج دريا تطورات شئون و شكلهاى آب دريايند , هر موجى آب متشأن به شكن و حدى است , و اين امواج را استقلال وجودى نيست , و اگر چه هيچيك دريا نيست , ولى از دريا جدا نيست , ذات آب با شكن خاصى موجى است و اين موج يكى از اسماء است , و موجى ديگر اسمى ديگر است . و چون بخواهيم براى اين اسماى شئونى دريا الفاظى به اقتضاى خواص آب در اين مظاهر , و به حسب غلبه وصفى از اوصاف آن وضع كنيم اين الفاظ موضوعه اسماى آن اسماى شئونى هستند , يعنى اسماى اسمايند . نور حق...

شفاعت مؤمن به اندازه عمل اوست. نور حق...

شرافتمندانه ترين مرگ ، شهادت است . نور حق...

درین آیت بندگان خود را در رفتن راه دین منازل روشن می‌نماید و آن گه ایشان را بلطف خود در آن روش می‌ستاید و برحمت خود مزد عظیم و ثواب کریم می‌دهد، خود راه می‌نماید و خود بر روش میدارد و آن گه بنده را در آن می‌ستاید. اینت کرم و لطافت! اینت رحمت و رأفت!

نور حق...

گر تو بگشایى زباطن دیده ای
زود یابى سرمه اى بگزیده اى
غیب را ابرى وآبى دیگر است
آسمان و آفتابى دیگر است
ناید آن الاّ که برخاصان پدید

باقیان (فى لبس من خلق جدید)

نور حق...

قوه فكر چون مشغول شود به امور روحانى و روى به معارف حقيقى آرد. او شجره مباركه است؛ زيرا همچنان كه درخت را شاخه است، فكر را نيز شاخه هاست كه به واسطه آن به نور يقين رسند؛ چنان كه در قرآن آمد: «الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارا» (يس: ۸۰). الشجره، فكرت است و سبزى او آن است كه مطلع شود بر طريق نظر و باز گشتن به عالم قدس.

نور حق...

روح انسانى چون از عالم ملكوت است و از احديت وجود متنزل گرديده است، استعداد او از براى تلوّن به لون حق و صبغة اللّه، تامّ‌تر و قابليت او از براى قبول تجليّات حق از هر موجودى كامل‌تر است، به واسطه قبول خلافت الهيّه و وجود حقّانى حاصل از تصفيه درون و تسويّه وجود خويش كه سامان‌دهى و مديريت بر قواى ادراكى و تحريكى است و تنوّر به نور حق و قرب و اتحاد با حق مطلق از نوع اتحاد فى‌ء با شى‌ء و رقيقت با حقيقت به حكم «عبدى اطعنى حتى اجعلك مثلى «او مثلى» اقول لكل شى‌ء كن فيكون، تقول لكل شى‌ء كن فيكون» مربى حقايق و مشكاة ظهور حق و افعال حق مطلق مى‌گردد. نور حق...

فرمود سايه نور، بدنهاى نورى بدون ارواح‌. در اشباح نور ممكن است اضافه بيانيه باشد يعنى اشباحى كه نور هستند و ممكن است كه اضافه لا مى‌باشد و مراد از نور، نور ذات حق باشد هكذا قيل. و اشباح جمع شبح- بالتحريك- بمعناى سياهى انسان يا غير انسان است كه از دور ديده مى‌شود.

نور حق...

حقيقت نورانى واحد است و با تعدد مظاهرش متعدد نيست. مدينه واحد است و درهايش بسيار. نور حق...